วาฬหลังค่อมทำการอพยพที่ยาวนานที่สุดในโลก นักวิทยาศาสตร์ติดตามวาฬตัวหนึ่งที่เดินทาง 11,770 ไมล์ในระยะเวลา 265 วัน จากพื้นที่หาอาหารในฤดูร้อนใกล้กับคาบสมุทรแอนตาร์กติก ไปจนถึงพื้นที่เพาะพันธุ์ในฤดูหนาวนอกโคลอมเบีย และกลับมาที่คาบสมุทรแอนตาร์กติกอีกครั้ง ทั่วทั้งซีกโลกใต้ คนหลังค่อมจะอพยพตามฤดูกาลเช่นนี้ระหว่างน่านน้ำเขตร้อนและขั้วโลก เคลื่อนตัวไปตามชายฝั่งผ่านน่านน้ำของ 28 ประเทศและมหาสมุทรเปิดที่อยู่นอกเขตอำนาจของประเทศใดๆ แต่อันตรายที่เพิ่มขึ้นที่วาฬต้องเผชิญทั่วโลกตลอดการเดินทางครั้งยิ่งใหญ่เหล่านี้เป็นสัญญาณของมหาสมุทรที่ตกอยู่ในอันตราย และเผยให้เห็นว่าน่านน้ำเหล่านี้เชื่อมโยงพวกเราทุกคนได้อย่างไร ระหว่างการอพยพ วาฬ ทำให้ระบบนิเวศทางทะเลอุดมสมบูรณ์และช่วยสนับสนุนชีวิตสัตว์ทะเลที่อาศัยอยู่ อุจจาระของพวกมันช่วยเพิ่มการผลิตแพลงก์ตอนพืช ซึ่งดักจับคาร์บอนไดออกไซด์ประมาณ 40% ที่ผลิตได้ทั้งหมด และสร้างออกซิเจนมากกว่าครึ่งหนึ่งในชั้นบรรยากาศ เมื่อพวกมันตาย วาฬจะจมลงสู่ก้นทะเล ดึงคาร์บอนจำนวนมหาศาลออกจากชั้นบรรยากาศเป็นเวลาหลายศตวรรษ โดยรวมแล้ว วาฬ 1 ตัวสามารถจับคาร์บอนได้ในปริมาณที่เท่ากันตลอดอายุของมันเท่ากับต้นไม้หลายพันต้น ซึ่งหมายความว่าด้วยการฟื้นฟูประชากรวาฬ เราสามารถช่วยฟื้นฟูระบบนิเวศของมหาสมุทร บรรเทา และสร้างความยืดหยุ่นต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เป็นการช่วยธรรมชาติช่วยตัวเองและเราทุกคนที่ต้องพึ่งพามัน